– Nawet anarchizm może być subiektywnie traktowany jako system opresji. Wolność i jej zasady działania zgodne z ideą równości, braku hierarchii, zgodnością z przyrodą (ochrona środowiska, wegetarianizm), tolerancja dla innych narodowości, mniejszość seksualnych – dla przeciętnego człowieka są to rzeczy trudne do zaakceptowania, szczególnie, że społeczeństwo było karmione przez wiele lat nietolerancyjną propagandą czy to za komuny, czy po 1989 roku.
– No dobrze. Ale znowu nie rozumiesz o co w anarchiźmie chodzi: nikt nie będzie nikomu nic narzucał, dopóki ludzie wcześniej sami nie dokonają przemiany! Ten system powstaje w ludziach, w ich działaniach oddolnie, a nie poprzez rygor władzy. I tym się różni od innych systemów.
– W takim układzie, to nikt anarchizm nie zatryumfuje, bo zawsze znajdą się ludzie, którzy będą mieli inny pogląd w wyżej wymienionych sprawach. Społeczeństwo jednolite światopoglądowe nie zdarza się nawet w państwach totalitarnych!
– To już inna kwestia. Tryumf to rzecz abstrakcyjna, ważniejsza jest droga w kierunku wolności. Na pewno nikt nie będzie nikomu nic narzucał. Ale to nie oznacza, aby się poddać i porzucić działanie. Sprzeciw wobec ideologii kierującej się zasadami przemocy i hierarchi musi być obecny w naszych postawach i działaniach!
Kilka słów o sobie 